laleczka voodoo

Voodoo to bardzo skomplikowany kult, na który składa się wiele tajemniczych elementów. Jednak dziś nieliczni potrafią odróżnić prawdziwe voodoo od czarów lub czarnej magii. Zazwyczaj definiuje się je jako zbiór sposobów, którymi można się posłużyć, aby rzucić zły urok na znienawidzoną osobę. Po połączeniu z elementami wierzeń indiańskich, kult zyskał nowy wymiar charakteryzujący się większym okrucieństwem. Pojawiły się miedzy innymi "laleczki voodoo"***. Voodoo przeszło jeszcze jedną przemianę, mianowicie przejeło elementy religii katolickiej, tj. np. symbol krzyża,wiązany z przejściem ze świata materialnego do duchowego, świętych kojarzonych z bóstwami Afrykańskimi i Dziewice Maryję, która zrosła się z głównym żeńskim bóstwem voodoo - Erzulie. Najważniejszym z bóstw voodoo jest Ogun, nigeryjski bóg piorunów, ale także bóg wojownik. Pewne jego wizerunki wskazują na podobieństwo Jezusa Chrystusa. Najbardziej niepokojącym elementem religii voodoo jest, przykładowo houngan,osoba odprawiająca rytuał voodoo przywołujący loa,bóstwo voodoo. Duch wybiera sobie jednego z wiernych, zajmuje jego ciało i w ten sposób objawia swoją obecność uczestnikom "Tajemniczej Ceremonii". Wybraniec przejmuje zachowanie charakterystyczne dla ducha zupełnie wypierając swoją osobowość. "Tajemnicze ceremonie" to rytuały opętania. Ważną rolę odgrywają w nich bębny, za pomocą których wygrywa się skomplikowane polirytmie. Dzięki nim uczestnicy wchodzą w trans, podczas którego loa objawia się innym. W języku wyznawców mówi się wtedy, że "loa ujeżdża swojego konia" ( jak gdyby duch był jeźdźcem, a człowiek jedynie jego wierzchowcem). Osoby te zostały zazwyczaj wcześniej inicjowane w kult lub posiadają specyficzne predyspozycje do wejścia w trans. Każdy z loa posiada swój własny odrębny symbol (veve), malowany kredą na ziemi przed rozpoczęciem obrzędu. Symbole loa: Największy współczesny związek wyznaniowy satanistów – Kościół Szatana - stworzył w 1966 roku Anton Szandor LaVey w San Francisco, autor Biblii Szatana. Kościół Szatana posiada własną hierarchię kapłańską. Uznano, że najważniejsze nie jest zaspokajanie potrzeb cielesnych, lecz pełne rozpoznanie swojej istoty i kształtowanie świata zgodnie z nią. Sataniści obchodzą Noc Walpurgi, Halloween, pierwsze dni poszczególnych pór roku. Praktyki religijne obejmują magię seksualną, rytuały uzdrawiania, rytuały zniszczenia, praktyki okultystyczne. Modlitwa jest uważana za bezużyteczną, podobnie jak ofiary. Niektórzy sataniści odprawiają tak zwane czarne msze, będące parodystycznym odpowiednikiem katolickiej mszy.